Vooraf

Welkom in mijn fietsdagboek. Ik heb er lang over getwijfeld, en het is er toch van gekomen. Wel een dagboek, niet een dagboek. Of zoals het tegenwoordig heet een reisblog. Aanvankelijk dacht ik: doe ik niet. Veel te veel stress. We gaan op vakantie zeg. Geen zin om ook nog eens uren te gaan zitten typen aan verhalen die niemand leest. 
Maar naast de benen om te fietsen gingen ook de vingers kriebelen. De vingers om een dagboek te maken. Dat is hierbij meteen 1 beslissing: het wordt een dagboek, geen blog. 

Ik hoorde veel mensen vooraf zeggen, ja maar dan doe je toch gewoon af en toe een foto op Instagram? Met een leuke ondertiteling. Of een whatsappgroep? Of op Pinterest. Pppfff… Moet er niet aan denken zeg. Ik ben 60,  de jaren van senioriteit bereikt (denk ik), ik wil lekker eigenwijs zijn en niet op Instagram of Pinterest. Dat gebruik ik wel om het leven van mijn dochter en haar generatiegenoten te volgen. 
Toen ik mijn dagboek van 10 jaar geleden nog eens doornam, vond ik het hier en daar bij herlezing zelfs, zelf wel weer grappig. En ik herinnerden ook dat ik veel plezier beleefde aan het schrijven. Toch een reden om er nog eens over na te denken.

Dus hopsakee dan maar…. De teerling is geworpen. We zitten inmiddels bijna twee weken op de fiets en hierbij dus de eerste dagboekbijdrage. Verwacht geen dagelijkse update. Ik ga posten als ik het leuk vind. 

En Anneke dan? Anneke zal af en toe een bijdrage leveren. Zij zal figureren of de hoofdrol spelen in de verhalen. Met name zal het beeldmateriaal veel van haar hand zijn. Waarvoor nu al veel dank. Want ik weet namelijk wel wat de gulden snede is, maar kan hem in een foto niet kwijt of terug vinden.

Wil je meer van de reis via Anneke volgen, ga dan naar Instagram en zoek naar Anneke.Krakers